Οι παράγοντες οι οποίοι πρέπει να ρυθμιστούν είναι:
- η τιμή του pH (πεχά) του νερού.
- η τιμή του ελευθέρου υπολειμματικού χλωρίου για την καταπολέμηση των μικροοργανισμών και
- η ποσότητα του αλγεοκτόνου για την καταπολέμηση των άλγεων (πρασινάδα).
Ο έλεγχος του pH και του χλωρίου πραγματοποιούνται με οπτική μέθοδο, συγκρίνοντας τα χρώματα που αναπτύσσονται στον χρωματομετρικό δείκτη.
- Το pH πρέπει να βρίσκεται μεταξύ των τιμών 7,2 – 7,6 (κόκκινες ενδείξεις)
- Το χλώριο πρέπει να βρίσκεται μεταξύ των τιμών 0,4 – 0,8 mgr / lt
(κίτρινες ενδείξεις) - Η προσθήκη αλγεοκτόνου είναι εμπειρική και απαιτείται συνήθως συγκέντρωση 1,5 gr / m3 νερού.
Α. Ρύθμιση της τιμής του pΗ (όρια = 7,2 – 7,6)
Αν θέλουμε να μειώσουμε την τιμή του pH κατά 0,1 μονάδες, όταν έχουμε
10 m3 τότε προσθέτουμε 0,10 Kgr pH-minus, ( Sodium bisulfate ).
Για πισίνα 10 m3 νερού:
Έστω τιμή pH = 8,0 για να φτάσουμε σε pH = 7,4 καλύπτουμε μία διαφορά
8,0 – 7,4 = 0,6 μονάδων δηλαδή 6 φορές περισσότερο του 0,1 .
Άρα απαιτούνται 6 x 1 Kgr pH-minus = 6 Kgr pH-minus.
Για πισίνα 10 m3 νερού (δηλ. 0,8 φορές λιγότερο των 10 m3 ), και τελικό pH = 7,4 απαιτούνται:
Αν pH = 8,0 -7,4 = 0,6 → 0,1 Kgr pH-minus x 6 = 0,6 Kgr pH-minus
pH = 7,9 -7,4 = 0,5 → 0,1 Kgr pH-minus x 5 = 0,5 Kgr pH-minus
pH = 7,8 -7,4 = 0,4 → 0,1 Kgr pH-minus x 4 = 0,4 Kgr pH-minus
pH = 7,7 -7,4 = 0,3 → 0,1 Kgr pH-minus x 3 = 0,3 Kgr pH-minus
pH = 7,6 -7,4 = 0,2 → 0,1 Kgr pH-minus x 2 = 0,2 Kgr pH-minus
pH = 7,5 -7,4 = 0,1 → 0,1 Kgr pH-minus x 1 = 0,1 Kgr pH-minus
Β. Υπερχλωρίωση κατά το αρχικό γέμισμα και κατά την περιοδική (εβδομαδιαία) συντήρηση
Χρησιμοποιούμε συνήθως το τρίχλωρο-ισοκυανουρικό Νάτριο, σε κοκκώδη μορφή, με περιεκτικότητα 55 – 60 %, το οποίο είναι άλας του τριχλωρο-ισοκυανουρικού οξέως και γι΄ αυτό είναι ευδιάλυτο στο νερό.
Με τον τρόπο αυτό, σε σύντομο χρονικό διάστημα, η συγκέντρωση του χλωρίου στο νερό παίρνει την μέγιστη τιμή του (5 – 10 gr / m3 ή 5 – 10 mgr / lt).
Δοσολογία : 5 – 10 gr / m3 νερού.
Για πισίνα 10 m3 απαιτούνται:
Κατ΄ ελάχιστον 5 x 10 = 50 gr και μέγιστο10 x 10 = 100 gr χλωρίου
δηλαδή, 0,4 έως 0,8 Kgr χλωρίου ( τρίχλωρο-ισοκυανουρικού Νατρίου ).
Η ποσότητα που θα επιλεγεί (αν θα είναι 5 ή 7 ή 10 gr / m3) εξαρτάται από την θερμοκρασία του νερού και του περιβάλλοντος γενικότερα. Μετά από αέρα ισχυρό ή βροχοπτώσεις δημιουργούνται προβλήματα και είναι σκόπιμη η υπερχλωρίωση για την αντιμετώπισή τους.
Γ. Καθημερινή χλωρίωση – συντήρηση
Χρησιμοποιούμε συνήθως το τρίχλωρο-ισοκυανουρικό οξύ, σε μορφή σκόνης ή ταμπλεττών των 200 gr, με περιεκτικότητα 90 %, το οποίο είναι δυσδιάλυτο στο νερό.
Δοσολογία : 2 – 4 gr / m3 νερού / ημέρα .
Για πισίνα 10 m3 απαιτούνται 2 gr / m3 / ημέρα x 10 m3 = 20 gr / ημέρα.
Προσθέτουμε το χλώριο 90%, αν είναι σε μορφή σκόνης, περιμετρικά της πισίνας, όπου υπάρχει ροή νερού, ή βάζουμε παστίλιες των 200 gr στο χλωριωτή , ή τα SKIMMERS και ρυθμίζουμε την ροή του νερού για να έχουμε την επιθυμητή συγκέντρωση του χλωρίου που είναι :
[Cl]- = 0,4 – 0,8 mgr / lt.
Τυχόν αύξηση της δοσολογίας εξαρτάται από:
τη θερμοκρασία, τον αριθμό των λουομένων και τις καιρικές συνθήκες γενικότερα.
Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθούν διαλύματα υποχλωριώδους Νατρίου, ή υποχλωριώδους ασβεστίου με τις κατάλληλες δοσολογίες, ή και αυτόματα συστήματα μέτρησης και δοσομέτρησης των απαιτουμένων ποσοτήτων χλωρίου.
Δ. Καταπολέμηση των άλγκεων
- Αρχικό γέμισμα και περιοδική συντήρηση (εβδομαδιαία).
Δοσολογία : 1 lt ανά 50 m3 νερού.
Για πισίνες 10 m3 απαιτούνται 10 / 50 x 1 = 0,2 lt αλγκεοκτόνου. - Καθημερινή συντήρηση
Δοσολογία : 1,5 gr / m3 νερού / ημέρα.
1,5 gr / m3 x 10 m3 = 15 gr ή 0,015 lt ανά. ημέρα. ( ή 0,105 lt ανά εβδομάδα ).
Η δοσολογία του εξαρτάται από:- τη θερμοκρασία,
- την ποιότητα νερού,
- τον αριθμό των κολυμβητών και
- την χρήση αντιηλιακών λαδιών.
Ε. Προσθήκη κροκιδωτικού
Η χρήση είναι προληπτική για την αντιμετώπιση συστηματικών ή έκτακτων αυξήσεων του φορτίου της πισίνας, είτε μόνο αν παρουσιαστεί θόλωμα.
Η δοσολογία του είναι:
100 ml = περίπου μισό ποτήρι του νερού ανά 100 m3 νερού.
Ήτοι : 0,01 lt όταν απαιτηθεί.
Η χρήση πολυταμπλεττών τείνει σήμερα να αντικαταστήσει την προσθήκη του κάθε υλικού ξεχωριστά.
Στην περίπτωση αυτή προσθέτουμε τις πολυταμπλέττες με βάση την απαιτούμενη ποσότητα σε χλώριο για την απολύμανση του νερού.
Για να κάνουμε υπερχλωρίωση αυξάνουμε τον αριθμό των πολυταμπλεττών που θα χρησιμοποιήσουμε, για μερικές ώρες λειτουργίας, ώστε να λάβουμε την επιθυμητή τιμή χλωρίου και στη συνέχεια αφαιρούμε τις παραπανίσιες ταμπλέττες. Αυτό είναι εφικτό όταν η προσθήκη ταμπλεττών γίνεται στο κανάλι υπερχείλισης, ή στα Skimmers, ή στην αναρρόφηση του πυθμένα, χωρίς να εμποδίζεται η ροή του νερού προς την αντλία.
Η χρησιμοποίηση κάθε χημικής ουσίας ξεχωριστά γίνεται μόνο σε περιπτώσεις πρασινίλας, θολώματος κλπ.